De toekomst in verwachting I
Dimitri Madimin: er zijn geen zekerheden meer dus dit is de kans…
In mei zou hij samen met twee partners een nieuw street fashion lijn van de lifestyle brand Ruyzdael lanceren. Om dit te promoten hadden ze een activatie opgezet waarbij parties en pop-up stores een belangrijke rol zouden spelen. In januari kreeg hij de eerste signalen van vrienden uit China dat het toch wel een dingetje was die Corona. Iedereen werd daar massaal getest. Corona sloeg over naar Italië, Oostenrijk volgde en niet veel later kwam het bericht dat de fabriek in Portugal waar de streetwear geproduceerd werd, dicht ging. Het zal niemand verbazen dat de lancering in mei niet is doorgegaan.
Dimitri Madimin maakt muziek, beeldende kunst en ontwerpt producten waar die muziek en kunst weer in terug komen. Maar dat ligt nu stil, zo ook zijn werk als DJ en de opdrachten voor nieuw werk voor een aantal musea en tentoonstellingsruimtes. De clubs zullen voorlopig wel dicht blijven. In Zuid-Korea is een poging gedaan ze weer te openen die jammerlijk mislukte. De galeries en musea zijn wel weer open maar dan voor een klein publiek en er wordt behoorlijk geschoven met de geplande programma’s. Tentoonstellingen die nu actueler zijn, worden naar voren gehaald, andere worden afgelast of naar achteren verschoven.
Al het werk dat Dimitri doet, heeft publiek nodig en dat is nu in Corona tijd heel lastig. Sponsoren maken pas op de plaats, heroverwegen hun geplande activiteiten en weten nog niet wat er komende maanden op hen afkomt en wat het budget voor komend seizoen is. Bij streetwear plan je een aantal maanden vooruit. Je maakt het voor een seizoen. Een klein voordeel is dat de fashion industrie tegenwoordig minder seizoenen kent door het internet. Je moet het alleen geografisch ergens anders verkopen. Als het in Nederland geen weer is om een korte broek te dragen dan is het vast en zeker ergens anders in de wereld wel perfect weer voor een korte broek. “In mijn geval moet ik gewoon creatief zijn en nadenken over hoe ik dat ga aanpakken. En daar heb ik nu genoeg tijd voor. Probleem is alleen dat je pas actie kan ondernemen op het moment dat alles weer gaat lopen.” aldus Dimitri. “Dat er een financiële en economische crisis gaat volgen is onvermijdelijk. We moeten naar de crisis in de jaren 30 kijken en ervan leren. Hoe diep we nu in de crisis zitten is moeilijk te zeggen. Welke schade en impact het zal hebben, kunnen we ons nog niet voorstellen. De mensen zijn bang om geld te investeren en een nieuwe onderneming te starten. Dat is een teken aan de wand is. Je hebt eigenlijk geen idee hoe en wanneer die markt zal aantrekken. Deze tijd vereist flexibiliteit in het denken en behouden van positiviteit om nieuwe kansen te creëren. Helaas zullen nog erg veel mensen moeten lijden door hetgeen dat nog zal komen”
“Iedereen heeft minder geld. Daar zitten allemaal haken en ogen aan. Dat wordt wel een probleem. Niet alleen de ouders maar ook de kids hebben geen geld meer. Bijbaantjes zijn schaars. En dat terwijl ons hele systeem gericht is op veel consumeren. Wij worden gestimuleerd om constant te consumeren. Daar is alles op gebouwd. Dat houdt onder andere in dat er op andere plekken in de wereld allemaal fabrieken staan die milieuvervuilend zijn maar wel de producten produceren waar wij behoefte aan hebben. De slechte arbeidsomstandigheden zouden wij hier nooit accepteren maar we kijken graag weg als het ergens anders gebeurd. Maar het geld moet rollen, in de hele keten. Waarom zou je 50 paar schoenen nodig hebben waarvan de helft ook nog in een doos zit? Als je wordt gestimuleerd om alleen maar te kopen dan wordt het kopen alleen hebben. Dat is de cultuur die we nu in stand houden. Je ziet nu dat het niet goed voor de wereld is. We verbruiken los van de energie te veel natuurlijke bronnen. En hoe slechter het hier gaat hoe slechter het ook op die andere andere plekken gaat. De wereld is meer dan ooit verbonden met elkaar maar het idee van welvaart, zorg, geluk en vrijheid niet. Over al dit soort dingen is nu genoeg tijd om na te denken. Mensen relativeren hun leven, dat van anderen, van hun omgeving en het milieu. Wie weet wat daar uit gaat komen.”
“Ik zie geen perspectief waarin we terug gaan naar het oude normaal. Met ons bedrijf Ruyzdael kijken we of je op een goede manier mooie producten kunnen maken die echt bijdragen aan cultuur en die verantwoord geproduceerd zijn: duurzaam en kwalitatief en niet bijdragend aan de afvalberg. Ondanks dat het samen komen en vieren voor velen een enorme behoefte is, zijn we erg beperkt in onze mogelijkheden om mensen fysiek samen te brengen om een community te bouwen. Maar voorlopig gaan mensen niet meer naar feesten, er zijn geen festivals en geen evenementen, nada. Geen festivals, geen publiek. Wat ga je dan doen? Aan muziek kun je niet veel meer verdienen. Mensen zullen opzoek gaan naar entertainment maar hoe? Daar moeten we over nadenken. Het antwoord ligt zeker in digitaal, het internet, webwinkels, en online community's. Tegelijkertijd verlangen we meer naar het fysieke ontmoeten,het menselijke contact. In dat spanningsveld ligt de sleutel voor de creatieve industrie. Niemand weet wat er eigenlijk gaat gebeuren. En in die onzekerheid probeer je zelf scherp te blijven. Dat is op dit moment vooral een heleboel dingen uit je hoofd zetten wat je niet kan doen.”
“Normaal gesproken was ik een paar keer in de maand op reis in het buitenland. Nu zit ik thuis. Ik vond het wel prettig om heel veel tijd met de kinderen door te brengen. Veel was vanzelfsprekend en als er iets is dat ik afgelopen tijd geleerd hebt, is dat er geen zekerheden meer zijn. Dat biedt alleen maar kansen. Het principe van de digitale nomads is juist nu de norm aan het worden. We worden geacht zelfstandig vanuit een eigen locatie te werken, online te vergaderen en digitaal op te leveren. Hier ligt de kracht van het bouwen van een nieuwe samenleving. Tenminste als we autonomie van handelen en zijn, kunnen waarborgen. Doordat veel van het oude is weggevallen, kan je nu de dingen gaan doen die je altijd heb laten liggen omdat het te druk was. Ik maak nu zelf veel muziek maar doe dat ook in opdracht. Daarnaast ontwikkel ik veel nieuwe concepten in het verlengde van de consultancy die ik doe. Dat zijn enkele dingen waar ik nu mee bezig ben. Zure appels zijn immers ook uiterst smakelijk, je moet er alleen even aan wennen.”
Verder verschenen in de serie ‘De toekomst in verwachting’
- Kyra: online kan de ritselruimte niet vervangen
- Gerard Lohuis: met een nieuwe mindset en passie aan het werk
- Paul Huismans: het is een bungee jump met hopelijk een goed elastiek
- Jim Zielinksi: xenofobie heeft een ander gezicht gekregen
- Arnold Wegner: kleinschaligheid gaat groot worden
Over de toekomst in verwachting
Velen in mijn directe omgeving zijn hard geraakt door het Corona virus. Nu de lockdown versoepelt en de rook optrekt, is het tijd om poolshoogte te nemen. Samen met diegenen die weer helemaal opnieuw moeten beginnen kijk ik naar wat er gebeurd is, waar we nu staan en wat we van de toekomst kunnen verwachten, en welke mogelijkheden er liggen.
